چند خط نامه برای خانم گلشیفته فراهانی!

همیشه تحسینت می کردم. درک عمیقت از مردمی که برایشان بازی می کردی اغلب شگفت انگیز بود. حتی بدون گریمهای رنگارنگ هم سخت زیبا و معصوم بودی. همه آشفتگی دختر بوتیک را لمس می کردیم . با مادر. میم مثل مادر گریه کردیم و بی امان تشویقت کردیم. شرایط به گونه ای دیگر رقم خورد. تو رفتی تا شانست را روی فرش قرمزهای هالیوود تجربه کنی و اینجا با تو بی مهری شد و رسم جدید کنترل های بی امان شامل تو نیز شد و تو جلای وطن کردی و ما باز هم تشویقت کردیم. گفتیم حق توست که پیشرفت کنی. گفتیم حق ماست که تو را نماینده هنر جهانیمان کنیم.